συμπαθοπρεπώς

Μ

επίρρ. με τρόπο που αρμόζει σε πρόσωπο συμπαθές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αμάρτυρο επίθ. *συμπαθοπρεπής (< συμπαθής + -πρεπής [< πρέπω], πρβλ. αρχαιο-πρεπής) + επιρρμ. κατάλ. -ῶς.